Als je mij vraagt wat de allergrootste angst is waar we allemaal mee te kampen hebben of krijgen dan is het wel de angst voor afwijzing. In de sessies die ik mag verzorgen komt de angst voor afwijzing veelvuldig naar boven. Vaak oude pijn voortkomend uit je jeugd. Het gevoel hebben dat je altijd alles zelf hebt moeten doen. Geen of minimale waardering of steun. Ouders die wellicht emotioneel niet beschikbaar zijn. Dit zorgt ervoor dat we onszelf afsluiten en bij vrijwel iedere confrontatie het gevoel hebben dat we afgewezen worden. Alsof we er niet werkelijk mogen zijn. Alsof die ander ons pijn doet en raakt in onze bestaansrecht. 

Onze 'mind' is niet zo'n fan van vergeven. We blijven liever ons hele leven met een wrok rondlopen dan dat we iemand vanuit ons hart vergeven. Toch schuilt er een enorme kracht in vergeving. Zonder dat die ander actief betrokken is vergeef je jezelf voor hetgeen hij of zij je in het (recente) verleden heeft aangedaan. Je vergeeft in dit geval niet die ander maar dus puur en alleen jezelf. Dat is het mooie van vergeving. Je heelt jezelf waardoor je uiteindelijk lichter en vrijer zult leven. 

Mijn allerbeste vriend en iets waar we heel zuinig op moeten zijn. Onze prachtige natuur. De natuur heeft zo'n enorm krachtige werking. Het is niet voor niets dat de natuur ook wel 'het beste medicijn zonder bijwerking' genoemd wordt. 

Overgave. De controle loslaten en erop vertrouwen dat het hoe dan ook goed komt. Niet weten wat er gaat komen maar ondanks dat helemaal oké zijn met wat er dan ook maar op je pad verschijnt. Het is magisch maar tegelijkertijd ook doodeng. We houden zo graag vast aan dat wat we kennen omdat we bang zijn voor wat komen gaat. 

We zijn één en allemaal met elkaar verbonden. Je bent niet je gedachten, je gevoelens of je emoties maar energie. Bewustzijn. Het verruimen van je bewustzijn heeft een directe impact op je levensgeluk. Je ervaart minder stress, gaat steeds meer je natuurlijke levensstroom volgen en uiteindelijk stralen als nooit te voren.